Onze reis door de Alpen
Door: Hans
23 Mei 2010 | Italië, Rovereto
Hoi allemaal,
Omdat jullie zo met ons meeleven willen we jullie op regelmatige basis proberen bij te "praten". Hierbij een persoonlijke impressie en een overzicht van onze belevenissen vanaf Dinsdag 18 mei tot en met vandaag Zondag 23 mei. De dagen dat we door de Alpen en de aanverwante gebergtes hebben gefietst van Duitsland naar Italie.
Bij de voorbereidingen van deze fietstocht was het fietsen door de bergen van Oostenrijk en Italië in mijn gedachten een van de hoogtepunten van de reis. Lekker fietsend door de dalen, af en toe een uitdaging om een pas te bedwingen en constant genieten van de uitzichten, van de hoge bergen met witte toppen was een droombeeld wat ik had.
De werkelijkheid was nog veel mooier als wat ik me had voorgesteld. Als je door zo’n enorm mooi landschap rijdt, voel ik me erg nietig en klein. Alles is veel grootser dan ik me voorstelde en de droombeelden waren nog niet een deel van de werkelijkheid. Het is soms of je een wordt met de omringde natuur. Je probeert wel alles in foto’s te vangen, maar het fietsen door zo’n landschap moet je ervaren en kun je bijna niet beschrijven of in foto;s vangen.
Vanaf het Bodenmeer tot en met vandaag is het een grote belevenis geworden, waarbij je erg dankbaar bent, dat je dit hebt mogen meemaken. Het is fantastisch om te doen.
Dinsdag 18 mei was de dag dat we Oostenrijk ingingen.
Na de rustdag starten we weer met veel plezier voor de eerste dag door het berglandschap.
Via de Oostenrijk/Zwitserse grens gingen we verder naar het zuiden, waarbij we al vrij snel de eerste Oostenrijkse koeien met de traditionele koeienbellen tegen kwamen en de eerste bergen kwamen vrij snel in zicht. We reden een dal binnen, omringd door Alpenreuzen, waarop de meeste bergen nog sneeuw lag. Het weer werkte goed mee, meestal een lekker zonnetje met de wind in de rug.
Onderweg koffie drinken deden we samen met leden van Fischer Verein Blumenegg, bij de Nachbauersee.
Door een schitterend Oostenrijks landschap met de besneeuwde Alpentoppen koersten we rustig naar het einddoel vandaag: Brudenz, waar we op een boerencamping terecht kwamen.. Er was ons verteld, dat het bovenop de Arlbergpas enkele graden vroor en op zo’n temperatuur waren wij niet berekend. Het lukte nog wel om handschoenen en oorbescherming te kopen.
Woensdag 19 mei: de dag dat de Arlberg pas beklommen ging worden.
Vrij snel na het begin, begon het klimmen. We vertrokken op ongeveer 570 m. hoogte, met een lekker zonnetje aan de hemel. De eerste 25 km was een aanloop naar de echte klim, waarin we in totaal ca. 600 meter klommen, meestal geleidelijk, soms met fikse klimmen tot 11%. Dit was allemaal goed te doen en er was voldoende ruimte om te genieten van de uitzichten.
De laatste 10 km. moesten nog 700 meter hoogte gewonnen worden met hellingen tot 10%.
Het weer was schitterend met de zon aan de hemel, nagenoeg windstil en hoewel het wel koud was, zorgde het klimmen er wel voor, dat je jezelf lekker warm trapte. In het begin waren de besneeuwde toppen ver weg ,maar geleidelijk kwamen ze steeds dichterbij totdat we boven de sneeuwgrens kwamen en tussen de besneeuwde toppen heen fietsten.
De laatste kilometers waren behoorlijk pittig. Op de hellingen van 10% stopten we elke 500 meter om op adem te komen, bij de iets lichtere stukken (8%), om de kilometer. Zo kwamen we wel vermoeid, maar zeker niet “uitgewoond” op de top aan
Na 36 km stonden we op bijna 1800 m hoogte, het hoogste punt waar ik ooit met de fiets heb gestaan. Boven was het koud en er stond een gure wind. Van de beklimming wordt je vanzelf warm, maar als je boven staat, krijg je het vrij snel koud. Omdat de afdaling stukken harder gaat en je jezelf niet warm kunt trappen, kwamen nu de handschoenen en de oorbescherming goed van pas. Vooral het begin van de afdaling was koud.
We zijn afgedaald tot in Landeck, ca. 35 km verder wat we in minder dan 1.5 uur deden. In het begin was het een steile afdaling (13%), waar je alleen oog had voor de weg. Daarna ging het meer geleidelijk naar beneden door het schitterende Oberinn tal.
Donderdag 20 mei. Halverwege de route naar Rome, de dag tussen de Arlbergpas en de Reschenpas.
Na een goede nachtrust, leek het vanmorgen alsof de bergetappe van gisteren niet in de benen was gaan zitten. Omdat we er niet zeker van waren besloten we om onderweg te bepalen hoever we zouden gaan. We begonnen al vrij snel met een behoorlijke klim en daar bleek, dat het molentje bij mij niet zo soepel draaide als dat ik verwacht had. De omgeving was weer grootst en we reden op ons gemak verder. We vonden wel dat 2 passen in 2 dagen beklimmen een beetje veel van het goede was en daarom maakten we er vandaag een korte etappe van 33 km van.
Hier in de buurt zijn weinig campings en we kwamen terecht in pension Schöne Aussicht, een leuk en ontspannen familiepension. We kregen 2 kamers op de bovenverdieping met inderdaad een “Schönes Aussicht” over Pfunds en over de bergen
Vrijdag 21 mei: de dag van de beklimming van de Reschen pas.
Na een voortreffelijk, uitgebreid ontbijtbuffet vertrokken we met een voldaan gevoel richting de laatste grote pas: de Reschen pas van ruim 1500 meter hoogte, waarbij we ongeveer 900 hoogtemeters moesten maken. De eerste 15 km gingen gestaag omhoog en na een korte rit door Zwitserland, kwamen we terug in Oostenrijk en begonnen met de beklimming. Het zwaarste stuk was ongeveer 6 km. lang met een stijgingspercentage van 6 tot 7%. Dit is, als je rustig klimt en af en toe stopt, goed te doen. Het weer was erg zonnig, de wind was op de rug en het was heerlijk om zo te fietsen. De uitzichten waren fantastisch en hoe hoger je kwam, hoe mooier de Oberinn beneden in het dal lag.
Meteen na deze grootste klim kom je in Italië aan. Daarna is het ongeveer 15 km vrij vlak (op ruim 1400 meter hoogte) tot op het hoogste punt 1520m.
Vlak buiten Reschen ligt de Reschensee, een stuwmeer, waarvoor enkele dorpjes o.a. Graun verplaatst moesten worden. Van dit dorpje hebben ze alle huizen met de grond gelijk gemaakt, alleen de kerktoren hebben ze laten staan. Op de plaatjes zie je dus een kerktoren boven het meer uitsteken. Helaas wordt in de winter veel water uit het meer gebruikt en stond de toren nog maar in een beetje water.
Na het stuwmeer begon de afdaling. Op de stukken, waarbij je tot 18% daalt, is het alleen maar goed opletten, maar meestal is de afdaling zodanig, dat je niet hoeft te trappen en veel tijd hebt om van de omgeving te genieten. Zoals al zo vaak beschreven: een schitterend landschap.
Zaterdag 22 mei. De afdaling in Italie.
Dachten we dat we een heel mooie route in Oostenrijk hadden gereden, de route van vandaag deed er helemaal niets voor onder.
Vanmorgen stonden we op met eindelijk lente; het zonnetje scheen en het was lekker warm en alles was droog. Het eerste deel van de route liep door eindeloze appel boomgaarden. We zaten in de buurt van Merano, dus hier zullen de Merano appels wel vandaan komen. Dit deel van het traject liep langzaam omlaag en rustig trappend gingen we toch met een goed tempo vooruit. Tussen de boomgaarden en langs riviertjes ging het naar beneden. De l´Adige is een riviertje die hier in de buurt ergens ontspringt en die als grote rivier door Verona stroomt. Deze hebben we vrij lang gevolgd. In het begin was het een klein stroompje en naarmate we verder kwamen, groeide het riviertje.
De route liep steeds verder langs rivieren en de door de boomgaarden. Soms reden we langs de riviertjes, soms stegen we naar boven, zodat we van boven aan de rand van het dal weer mooie vergezichten hadden. We wilden vandaag naar Bolzano, maar omdat de camping hier vol zat, moesten we ruim 20 km (en 150 hoogtemeters) verder.
In de camping kantine hebben we samen met veel Duitsers de Champions League finale gekeken, waarbij de stemming zakte omdat Inter met 2 0 won van Bayern.
Zondag 23 mei: Eerste Pinksterdag met schitterend weer.
Het eerste gedeelte van vandaag was het nog een beetje stijgen en dalen en daarna daalden we weer af naar het dal van de Adige. We hebben bijna de gehele dag deze rivier gevolgd. Het landschap verandert langzaam. De bergen worden wat minder hoog, de appelboomgaarden (waar we ondertussen een kleine honderd kilometer tussendoor zijn gefietst) worden vervangen door wijngaarden en het wordt steeds warmer; lekker tijdens het fietsen maar tijdens stops wordt het nu de schaduw opzoeken.
Vandaag was de route minder spectaculair, maar blijft uitzonderlijk mooi: bijna de gehele dag langs de rivier. Maar we zijn de laatste dagen zo verwend met fietsen door een schitterende natuur, dat dit niet elke dag overtroffen kan worden.
We fietsen voorspoedig richting Rome en vandaag is er geen aanleiding om een lange etappe te maken. We willen nu in 2 dagen naar de onderkant van het Gardameer fietsen en daarom zijn we in Rovereto na ruim 70 km op zoek gegaan naar een overnachting plaats.
We kwamen terecht in een hostel.
Zoals meestal hebben we vanavond weer heerlijk gegeten op een terrasje in de warme avond, met o.a. een minipuzza in hartvorm.
We hebben er nu ongeveer 1240 km van de 2000 km. op zitten. Alles verloopt voortreffelijk en het is nu al ruim 2 weken genieten van de bovenste plank.
Groetjes aan allemaal, ook namens Antoon.
Hans.
Omdat jullie zo met ons meeleven willen we jullie op regelmatige basis proberen bij te "praten". Hierbij een persoonlijke impressie en een overzicht van onze belevenissen vanaf Dinsdag 18 mei tot en met vandaag Zondag 23 mei. De dagen dat we door de Alpen en de aanverwante gebergtes hebben gefietst van Duitsland naar Italie.
Bij de voorbereidingen van deze fietstocht was het fietsen door de bergen van Oostenrijk en Italië in mijn gedachten een van de hoogtepunten van de reis. Lekker fietsend door de dalen, af en toe een uitdaging om een pas te bedwingen en constant genieten van de uitzichten, van de hoge bergen met witte toppen was een droombeeld wat ik had.
De werkelijkheid was nog veel mooier als wat ik me had voorgesteld. Als je door zo’n enorm mooi landschap rijdt, voel ik me erg nietig en klein. Alles is veel grootser dan ik me voorstelde en de droombeelden waren nog niet een deel van de werkelijkheid. Het is soms of je een wordt met de omringde natuur. Je probeert wel alles in foto’s te vangen, maar het fietsen door zo’n landschap moet je ervaren en kun je bijna niet beschrijven of in foto;s vangen.
Vanaf het Bodenmeer tot en met vandaag is het een grote belevenis geworden, waarbij je erg dankbaar bent, dat je dit hebt mogen meemaken. Het is fantastisch om te doen.
Dinsdag 18 mei was de dag dat we Oostenrijk ingingen.
Na de rustdag starten we weer met veel plezier voor de eerste dag door het berglandschap.
Via de Oostenrijk/Zwitserse grens gingen we verder naar het zuiden, waarbij we al vrij snel de eerste Oostenrijkse koeien met de traditionele koeienbellen tegen kwamen en de eerste bergen kwamen vrij snel in zicht. We reden een dal binnen, omringd door Alpenreuzen, waarop de meeste bergen nog sneeuw lag. Het weer werkte goed mee, meestal een lekker zonnetje met de wind in de rug.
Onderweg koffie drinken deden we samen met leden van Fischer Verein Blumenegg, bij de Nachbauersee.
Door een schitterend Oostenrijks landschap met de besneeuwde Alpentoppen koersten we rustig naar het einddoel vandaag: Brudenz, waar we op een boerencamping terecht kwamen.. Er was ons verteld, dat het bovenop de Arlbergpas enkele graden vroor en op zo’n temperatuur waren wij niet berekend. Het lukte nog wel om handschoenen en oorbescherming te kopen.
Woensdag 19 mei: de dag dat de Arlberg pas beklommen ging worden.
Vrij snel na het begin, begon het klimmen. We vertrokken op ongeveer 570 m. hoogte, met een lekker zonnetje aan de hemel. De eerste 25 km was een aanloop naar de echte klim, waarin we in totaal ca. 600 meter klommen, meestal geleidelijk, soms met fikse klimmen tot 11%. Dit was allemaal goed te doen en er was voldoende ruimte om te genieten van de uitzichten.
De laatste 10 km. moesten nog 700 meter hoogte gewonnen worden met hellingen tot 10%.
Het weer was schitterend met de zon aan de hemel, nagenoeg windstil en hoewel het wel koud was, zorgde het klimmen er wel voor, dat je jezelf lekker warm trapte. In het begin waren de besneeuwde toppen ver weg ,maar geleidelijk kwamen ze steeds dichterbij totdat we boven de sneeuwgrens kwamen en tussen de besneeuwde toppen heen fietsten.
De laatste kilometers waren behoorlijk pittig. Op de hellingen van 10% stopten we elke 500 meter om op adem te komen, bij de iets lichtere stukken (8%), om de kilometer. Zo kwamen we wel vermoeid, maar zeker niet “uitgewoond” op de top aan
Na 36 km stonden we op bijna 1800 m hoogte, het hoogste punt waar ik ooit met de fiets heb gestaan. Boven was het koud en er stond een gure wind. Van de beklimming wordt je vanzelf warm, maar als je boven staat, krijg je het vrij snel koud. Omdat de afdaling stukken harder gaat en je jezelf niet warm kunt trappen, kwamen nu de handschoenen en de oorbescherming goed van pas. Vooral het begin van de afdaling was koud.
We zijn afgedaald tot in Landeck, ca. 35 km verder wat we in minder dan 1.5 uur deden. In het begin was het een steile afdaling (13%), waar je alleen oog had voor de weg. Daarna ging het meer geleidelijk naar beneden door het schitterende Oberinn tal.
Donderdag 20 mei. Halverwege de route naar Rome, de dag tussen de Arlbergpas en de Reschenpas.
Na een goede nachtrust, leek het vanmorgen alsof de bergetappe van gisteren niet in de benen was gaan zitten. Omdat we er niet zeker van waren besloten we om onderweg te bepalen hoever we zouden gaan. We begonnen al vrij snel met een behoorlijke klim en daar bleek, dat het molentje bij mij niet zo soepel draaide als dat ik verwacht had. De omgeving was weer grootst en we reden op ons gemak verder. We vonden wel dat 2 passen in 2 dagen beklimmen een beetje veel van het goede was en daarom maakten we er vandaag een korte etappe van 33 km van.
Hier in de buurt zijn weinig campings en we kwamen terecht in pension Schöne Aussicht, een leuk en ontspannen familiepension. We kregen 2 kamers op de bovenverdieping met inderdaad een “Schönes Aussicht” over Pfunds en over de bergen
Vrijdag 21 mei: de dag van de beklimming van de Reschen pas.
Na een voortreffelijk, uitgebreid ontbijtbuffet vertrokken we met een voldaan gevoel richting de laatste grote pas: de Reschen pas van ruim 1500 meter hoogte, waarbij we ongeveer 900 hoogtemeters moesten maken. De eerste 15 km gingen gestaag omhoog en na een korte rit door Zwitserland, kwamen we terug in Oostenrijk en begonnen met de beklimming. Het zwaarste stuk was ongeveer 6 km. lang met een stijgingspercentage van 6 tot 7%. Dit is, als je rustig klimt en af en toe stopt, goed te doen. Het weer was erg zonnig, de wind was op de rug en het was heerlijk om zo te fietsen. De uitzichten waren fantastisch en hoe hoger je kwam, hoe mooier de Oberinn beneden in het dal lag.
Meteen na deze grootste klim kom je in Italië aan. Daarna is het ongeveer 15 km vrij vlak (op ruim 1400 meter hoogte) tot op het hoogste punt 1520m.
Vlak buiten Reschen ligt de Reschensee, een stuwmeer, waarvoor enkele dorpjes o.a. Graun verplaatst moesten worden. Van dit dorpje hebben ze alle huizen met de grond gelijk gemaakt, alleen de kerktoren hebben ze laten staan. Op de plaatjes zie je dus een kerktoren boven het meer uitsteken. Helaas wordt in de winter veel water uit het meer gebruikt en stond de toren nog maar in een beetje water.
Na het stuwmeer begon de afdaling. Op de stukken, waarbij je tot 18% daalt, is het alleen maar goed opletten, maar meestal is de afdaling zodanig, dat je niet hoeft te trappen en veel tijd hebt om van de omgeving te genieten. Zoals al zo vaak beschreven: een schitterend landschap.
Zaterdag 22 mei. De afdaling in Italie.
Dachten we dat we een heel mooie route in Oostenrijk hadden gereden, de route van vandaag deed er helemaal niets voor onder.
Vanmorgen stonden we op met eindelijk lente; het zonnetje scheen en het was lekker warm en alles was droog. Het eerste deel van de route liep door eindeloze appel boomgaarden. We zaten in de buurt van Merano, dus hier zullen de Merano appels wel vandaan komen. Dit deel van het traject liep langzaam omlaag en rustig trappend gingen we toch met een goed tempo vooruit. Tussen de boomgaarden en langs riviertjes ging het naar beneden. De l´Adige is een riviertje die hier in de buurt ergens ontspringt en die als grote rivier door Verona stroomt. Deze hebben we vrij lang gevolgd. In het begin was het een klein stroompje en naarmate we verder kwamen, groeide het riviertje.
De route liep steeds verder langs rivieren en de door de boomgaarden. Soms reden we langs de riviertjes, soms stegen we naar boven, zodat we van boven aan de rand van het dal weer mooie vergezichten hadden. We wilden vandaag naar Bolzano, maar omdat de camping hier vol zat, moesten we ruim 20 km (en 150 hoogtemeters) verder.
In de camping kantine hebben we samen met veel Duitsers de Champions League finale gekeken, waarbij de stemming zakte omdat Inter met 2 0 won van Bayern.
Zondag 23 mei: Eerste Pinksterdag met schitterend weer.
Het eerste gedeelte van vandaag was het nog een beetje stijgen en dalen en daarna daalden we weer af naar het dal van de Adige. We hebben bijna de gehele dag deze rivier gevolgd. Het landschap verandert langzaam. De bergen worden wat minder hoog, de appelboomgaarden (waar we ondertussen een kleine honderd kilometer tussendoor zijn gefietst) worden vervangen door wijngaarden en het wordt steeds warmer; lekker tijdens het fietsen maar tijdens stops wordt het nu de schaduw opzoeken.
Vandaag was de route minder spectaculair, maar blijft uitzonderlijk mooi: bijna de gehele dag langs de rivier. Maar we zijn de laatste dagen zo verwend met fietsen door een schitterende natuur, dat dit niet elke dag overtroffen kan worden.
We fietsen voorspoedig richting Rome en vandaag is er geen aanleiding om een lange etappe te maken. We willen nu in 2 dagen naar de onderkant van het Gardameer fietsen en daarom zijn we in Rovereto na ruim 70 km op zoek gegaan naar een overnachting plaats.
We kwamen terecht in een hostel.
Zoals meestal hebben we vanavond weer heerlijk gegeten op een terrasje in de warme avond, met o.a. een minipuzza in hartvorm.
We hebben er nu ongeveer 1240 km van de 2000 km. op zitten. Alles verloopt voortreffelijk en het is nu al ruim 2 weken genieten van de bovenste plank.
Groetjes aan allemaal, ook namens Antoon.
Hans.
-
24 Mei 2010 - 09:08
Mien En Piet:
Hans en Antoon,
Wij kennen deze streek een klein beetje,maar als men per fiets met bagage,via zware bergetappen dit doorkruist,dan moet men uit het goede hout gesneden zijn wil men dat volbrengen.De ontelbare mooie momenten die jullie beleven,die men volgens ons alleen kunt ervaren als men die zelf beleefd is dan de verdiende beloning.De Giro rijdt dezer dagen ongeveer in dezelfde streek,jullie kunnen wat dat betreft gemakkelijk aansluiten.Nog velen schitterde km naar ROME.
Mien en Piet -
24 Mei 2010 - 17:53
Frank & Wilma:
Dag Hans en Antoon !!
Het enthousiasme straalt helemaal uit jullie verhaal !! Nog steeds erg mooi om te lezen !
Frank en ik hebben vandaag een rondje Laren-Naarden-Blaricum gefietst. Wij vonden het al een heel end --> 50 km.......nou ja, waar hebben we het over! Onze bewondering voor jullie is nu nóg groter.
Groetjes en nog veel fijne kilometers aan jullie.
Frank & Wilma
-
24 Mei 2010 - 19:26
Fam. Van Rijssel :
Hallo Hans en Antoon
Het klinkt allemaal voortreffelijk. Geniet er van en succes!!!
Groeten Thijs Angela Elske Niels Juul -
25 Mei 2010 - 13:50
Rob L:
Erg leuk om dit verhaal zo te lezen. Daardoor gaat het bij ook weer kriebelen om wat passen op de fiets te nemen.
Succes en behouden rit verder.
Rob -
25 Mei 2010 - 18:57
Marianne:
Jeminee zeg,
Wat een inspanningen!!! Ik doe het jullie niet zomaar na, zeg! Vooral op 1800 meter komen met de fiets!!! Pfff, Ik word al moe als ik jullie verhaal lees!!! ;-) -
25 Mei 2010 - 19:27
Thea En Theo:
Hoi Hans en Antoon,
omdat wij vakantie hadden is het er nog niet van gekomen om jullie dagboek te lezen. We zijn nu weer thuis (hebben ook best veel gefietst) dus ben ik er maar eens goed voor gaan zitten. Als ik het zo lees is het puur genieten voor jullie en verloopt de reis voorspoedig. Wij kampeerden en wandelden jarenlang in de Alpen en in noord-Italie, dus ik kan me wel voorstellen hoe jullie genieten van de prachtige uitzichten. Nog veel fietsplezier. P.s. Theo heeft zijn 11e Elfstedentocht op 2e Pinksterdag uitgereden.Groetjes Thea en Theo -
25 Mei 2010 - 19:35
Robin Heidi En Nikki:
Hoi Ome Hans en Antoon
Wat leuk om jullie belevenissen te kunnen volgen. Was net het verhaal aan het lezen en zag dat jullie in Bludenz hadden overnacht. Robin en ik zijn hier een paar jaar geleden wezen kamperen en we hebben diep respect voor jullie dat jullie daar fietsen. Wij vonden het met de auto al flink om daar de bergen op te rijden en af te dalen.
Geniet van alles wat jullie nog mee gaan komen.
groetjes Robin Heidi en Nikki -
26 Mei 2010 - 18:08
Wilma:
Dag Hans,
Je kaartje aan smam is in Vlierden gearriveerd.
Ze is er zeer mee vereerd en vond het 'hul mouwie' dat je aan haar hebt gedacht.
Dank en groeten namens smam. -
26 Mei 2010 - 21:40
Jose:
Wow Hans wat een afstanden fiets je en wat klinkt het allemaal prachtig wat jullie allemaal zien.
Ik ben een maandje in het (momenteel erg koude) Nederland, momenteel bij Franca, is ook genieten. Nog een fijne voortzetting van je reis gewenst en ga je ook nog foto's van die mooie natuur op je site zetten of heb je geen tijd om foto's te nemen?
Groetjes van Jose en Franca -
27 Mei 2010 - 07:11
Dorien En Joppe:
Dag heren,
Wat is het toch weer leuk om jullie verhalen te lezen, en blij dat jullie weer net zo veel genieten als jullie vorige trip. Veel succes in het mooie Italie!
Groet Dorien en Joppe -
29 Mei 2010 - 16:51
Franka:
Hoi,
Omdat er steeds geen internet te vinden zal ik jullie weer een beetje op de hoogte brengen waar onze fietsende mannen nu verkeren.
Ze hebben vandaag na een beklimming van 1000 meter de de laatste pas genomen. De dag-etappe was 65 km en het weer was schitterend. Met nog ongeveer 350 km te gaan schiet het al aardig op.
Ze overnachten op een camping in Pieve Stefano.
Hopelijk kunnen ze morgen zelf weer een mooi verslag maken en krijgen we eindelijk ook die prachtige foto`s te zien.
Groeten, Franka. -
31 Mei 2010 - 05:58
Franca:
Hallo mannen
Wat jammer nou, trap je ijverig je laptop mee naar Rome, en vind je onderweg zo weinig inernetverbindingen. Voor de volgende trip toch maar vast een dongel organiseren zodat wij wat regelmatiger jullie avonturen kunnen volgen, want daar zitten wij toch echt wel op te wachten.Ondertussen nog extra genieten van de laatste honderden kilometers, want het duurt zo weer enkele jaren voordat jullie weer op stappen.
Groetjes
Franca
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
