De Po vlakte en de Apennijnen

Hallo allemaal

Eindelijk hebben we weer eens de gelegenheid om jullie bij te praten. Sinds het einde van het laatste bericht, gemaakt in een van de uitlopers van de Alpen, hebben we weer heel wat kilometers gemaakt en weer veel gezien, ervaren en genoten. Ik ga niet alle bijzonderheden vermelden want anders blijft er niets meer over voor mijn dagboek. Het wordt weer een reis waar we nog lang over zullen napraten.
De reis in vogelvlucht van 24 mei tot vandaag 31 mei is als volgt. We zijn naar het Garda meer gereden, daarna ging de route via Verona richting de Po vlakte; een geheel ander gebied met zijn eigen charme. De afwisseling in de tocht maakt het allemaal extra leuk. We hebben een aantal dagen door de Po vlakte gereden, waarbij we ook nog op een camping aan de Adriatische kust hebben overnacht. Vandaar uit bogen we af om richting Rome te gaan. Na nog een stuk Po vlakte begonnen de Apennijnen op te doemen. Hier moesten we nog over een colletje van 860 m. hoog, de laatste grote beklimming. We zitten nu in Assisi om ongeveer 200 km voor Rome. Vandaag hebben we een rustdag ingelast. Over de 200 km willen we nog 3 dagen doen, zodat we einde van de week in Rome aankomen.
Het weer hier is uitstekend, lekker om te fietsen, soms wat heet als we ergens rusten. We zijn onderweg nog 1 keer nat geworden, maar na een kwartiertje was alles weer opgedroogd.
Wat ervaringen van dag tot dag.

Maandag 24 mei: Op weg naar het Garda meer.
We hebben een groot deel van de dag weer door het dal van de Adige gereden. .Je ziet de rivier elke dag breder worden. Rij snel na het begin kregen we de eerste pech. Antoon kreeg een spijker in zijn achterband. De band hebben we ter plaatste gerepareerd en vrij snel zaten we weer op de fiets. .
Een van de mooie dingen vandaag was een herdenkingsteken van gevallenen in de oorlog en doden, die bij de aanleg van de wegen hier gevallen zijn. Er was een kleine kapel, een kerk en een liggende Jezus figuur
Om van het Adige dal bij het Gardameer te koken, moesten we over een 150 m hoge heuvelrug heen. We kwamen vrij vroeg in Bardolino aan en Antoon vond het wel lekker om in het Gardameer te gaan zwemmen. De hele avond hebben we op een terrasje aan het meer doorgebracht met een goede fles wijn. Het was daar leuk en gezellig en het was jammer om weer de tent in te duiken.

Dinsdag 25 mei: We duiken de Po vlakte in.
We gingen terug naar het dal van de Adige en richting Verona. We hadden in de camping winkel eten gekocht en na een 20 km. hebben we in een parkje lekker zitten ontbijten.
In Verona hebben we een korte omweg gemaakt om een schitterende brug, de binnenstad en het amfitheater te bekijken. Daarna naderde de Po vlakte: een erg vlak stuk land met boerderijen voor mais, granen, boomgaarden enz. Het is hartstikke vlak en tot nu toe hebben we maar een enkel klein stukje bos gezien. Er zijn veel kleine dorpjes, die allemaal op enkele kilometers van elkaar liggen en door landweggetjes met elkaar verbonden zijn. Het is geheel anders als tot nu tpe en een mooi stuk om doorheen te rijden.
In de dorpjes is niet alles open. Op een gegeven moment raakten we met kinderen aan de praat en die gingen mama halen om de winkel voor ons even open te maken. We konden genoeg eten kopen om de dag weer door te komen. Ons doel voor vandaag was Montagnana, een pittoresk stadje, waarvan het oude deel helemaal ommuurd is. Aangezien hier geen camping is, hebben we in een hostel een slaapplaats gevonden. Na een fotoreportage door het pittoreske stadje was het tijd voor het avond eten.



Woensdag 26 mei: Over de Po vlakte.
Het doel van vandaag was Ferrara. Een groot deel van de laatste 350 km. hebben we langs de Adige gefietst en vandaag hebben we die voor het laatst overgestoken. Over die kilometers is de Adige uitgegroeid van een bergstroompje tot een brede rivier, stromend door de Po vlakte. Vaarwel Adige
Het landschap is nog steeds heel vlak en zonder bossen door vooral landbouw gebied. Gelukkig hebben we niet erg veel wind gehad, maar wat er stond, stond vandaag wel op kop. Doordat de conditie erg goed is, konden we zonder veel inspanning er een lekkere gang in houden. De tijd dat we onderweg zijn, wordt niet zozeer bepaald door hoe snel we rijden, maar vooral door hoe vaak we stoppen voor een foto, voor een drankje onderweg enz. Heerlijk relaxed zakken we op deze manier af naar het zuiden.
Op een gegeven moment haalde een man ons in. Toen hij omkeek en ons vlaggetje zag “pelgrimswegen naar Rome” hield hij in en begon een praatje te maken. Hij is de eerste sinds vele dagen, die we tegenkomen, die ook onderweg is naar Rome. Hij kwam uit Liempde en hij wilde in 3 weken naar Rome, waardoor hij per dag nogal wat kilkometers moest maken. . Hij heeft een tijdje met ons mee gefietst en na de fotostop bij aankomst bij de rivier de Po ging hij weer door.
In Ferrara is een rustige camping zonder voorzieningen en daarom hebben we ’s avonds de fiets gepakt en zijn we Ferrara in gereden: een schitterende plaats met een heel mooi en heel groot kasteel en met een mooie kerk. Hier hebben we rondgereden en wat gegeten en met een borreltje weer een dag afgesloten.

Donderdag 27 mei: Op weg naar de Adriatische kust.
Vandaag kwamen we door een wat Nederlands aandoende polderlandschap. Hier waren sommige wegen kilometers lang kaarsrecht, eer waren meer natuurgebieden aangelegd, waar veel verschillende soorten vogels waren, o.a een witte reiger komt hier heel vaak voor. Soms bij een fotostop staan we plotseling dicht bij zo’n vogel die dan opeens weg schiet. De weidsheid van het landschap en de rust van de omgeving zijn de kenmerken van vandaag. Een landschap waar je gedachteloos doorheen pedaleerd, alles in je opneemt en de kilometers voorbij vliegen zonder dat je het in de gaten hebt.
Op het einde van de etappe kwamen we aan bij een groot meer, annex natuurreservaat Valli di Comanchio, waar heel veel vogels thuishoren. Helaas hebben we de, soms voorkomende flamingo’s; niet kunnen spotten.
De rivier de Reno moesten we over met een veerbootje en daarna kwamen we in de buurt van Ravenna, het doel van vandaag. In de buurt van Ravenna kwamen we in een onweersbui terecht. Eigenlijk best lekker om nat te worden na de afgelopen hete dagen.
De campings lagen enkele kilometers buiten Ravenna aan de Adriatische kust..Natuurlijk zijn we naar de zee gegaan voordat we gingen eten. We werden bediend door een Nederlands meisje Kathalina, die hier een half jaar vakantiewerk doet.

Vrijdag 28 mei: Van uit de Po vlakte de Apennijnen in.
In het begin leek de route veel op die van gisteren, maar naarmate de Appenijnen in zicht kwamen, veranderde het landschap en werden de wegen weer meer de slingerweggetjes tussen de diverse dorpjes. Na zowat 40 km. kwamen de heuvels weer. Tot dan toe, is het vooral een gestage stijging geweest, zonder echte klimmen, maar toen moesten we weer een par keer echt op de pedalen gaan staan. Na zowat 70 km. kwamen we aan in Mercato Saraceno en we waren net op tijd om bij een tankstation te schuilen voor een hevige regen en onweersbui. Hier raakten we aan de praat met een Italiaan, die redelijk Duits praatte.. Hij schatte in dat er nog wel meer regen zou komen (hetgeen achteraf ook klopte), Daarom besloten we hier een overnachting adres te zoeken. De man kende het adresje van ons wel en hij belde ernaar toe. Er waren verder geen gasten en we konden 2 kamers krijgen. Omdat het maar een korte etappe was, waren we goed op tijd en was er tijd om weer eens een wasje te doen. De achterkant van het huis lag aan een rivier en onder het afdak hingen waslijnen. In Zuid Europa zie je vaak van die plaatjes, waarbij aan de achterkant van het huis aan de rivierkant was hangt. In dit geval heb ik er aan meegedaan, en vanaf een brug kon ik het tafereeltje, van mijn was aan de waslijn,vastleggen.
Na een afzakkertje in een kroeg waren de waren de eerste 3 weken van deze fietstocht voorbij.(gevlogen).

Zaterdag 29 mei: De laatste pas.
Voordat we de dagrit begonnen zijn we eerst langs een supermarkt gegaan om ontbijtspullen in te slaan. Direct nadat we weer op de fiets sprongen, begon het klimmen naar de Monte Coronaro; een pas op 860 meter hoogte: de laatste hoge pas van deze reis.
Na ongeveer 25 km. klimmen werd het tijd voor het ontbijtje. Op een open stukje langs de weg installeerde we ons en zetten we soep en aten we onze meegebrachte spulletjes. Kort nadat we er zaten stopte Lex uit Liempde om een praatje te maken. Door een rustdag van hem, waren we hem voorbij gereden.
Vandaag hebben we ook de een paar keer een richtingsbord “ROME” gezien. Via de snelweg was het nog maar 254 km. was. Alhoewel wij niet de kortste weg nemen, komt Rome alweer akelig dichtbij.
De afdaling na de pas was in een schitterende omgeving, die duidelijk anders was als de andere kant van de pas. Ander soort bomen en heel veel door bossen. Er kwam nagenoeg geen verkeer over deze weg en we hadden alle tijd om rond te kijken en duizend keer te zeggen hoe mooi het hier is.
Na ongeveer 65km onderweg en zowat 1000 meter geklommen, gingen we op zoek naar een camping. We kwamen uit bij een terrassen camping met een schitterend uitzicht op Lago di Monte Doglio. Alhoewel de enige bezoekers waren, besloten we toch te blijven. We moesten wel terug naar het dorp om te eten en we hebben bier, wijn, kaas, olijven ed. gekocht om ’s avonds zittend voor onze tentjes, genietend van het uitzicht te overwegen, dat het leven zo prima is.

Zondag 30 mei. Op weg naar Assisi.
We hebben vanmorgen ruim de tijd genomen voor het ontbijt, om nog een keer van het bijzondere uitzicht te genieten. De weg terug naar de route ging steil omlaag door los grind, dus de eerste uitdaging voor vandaag was dan ook heelhuids beneden komen, hetgeen goed gelukt is. Het doel voor vandaag is Assisi gaan, een afstand van ruim100 km. In het begin was het weer een schitterend route op en af langs Lago di Montedoglio. Daarna volgde een hele lange afdaling naar en door het dal van de Tiber, de rivier die door Rome stroomt. Onderweg zagen we erg veel bouwvallen die onbewoonbaar verklaard zijn, maar waar hele mooie huisjes bij waren om op te knappen. Bij een wegversperring moesten we, om niet veel om te hoeven rijden, wat burgerlijk ongehoorzaam zijn.
Het laatste stukje naarAssisi was weer erg mooi, met velden vol met bloemen en schitterende vergezichten over de heuvels van Toscane en Umbrie. Op een geven moment was het bewolkt en door een gat in de bewolking zagen we Assisi, wat hoger tegen een berg aan, schitterend in de zon liggen.
De avondfoto’s van Assisi mooi uitbelicht door een rode avondzon, geven helaas niet aan hoe wij het zagen.

Maandag 31 mei. Assisi.
Vanmorgen hebben we de fietsen weer goed gepoetst en vanmiddag zijn we, met de camping bus, naar Assisi gegaan, waar we o.a. het graf van St. Franciscus hebben bezocht. Toen we daar waren, kwamen we in een gebedsviering van de Franciscanen terecht. Een viering vol geloof en devotie met schitterende gezangen.


We hebben in de planning om vanaf nu in 3 dagen naar Rome te fietsen, een afstand van net over de 200 km.

PS: Er wordt hier veel gefietst, vooral in de weekenden. Veel van die fietsers groeten ons en laten hun bewondering blijken voor ons getrap met al die bagage.

Namens het fietsteam Antoon Hans:

Hans.

PS": Kijk nu ook maar eens in het fotoboek.