Tot aan de Pyreneeen
Door: Hans
31 Mei 2007 | Frankrijk, Dax
Hallo allemaal.
We genieten van jullie reacties op onze berichten en wat Franka in het kort erbij typt. We zitten nu in Dax aan de voet van de Pyreneeen en hebben ongeveer 1500 km op de teller staan. Volgens onze route boekjes is het nog een kleine 1000 km voordat we het zwaaiende wierookvat in de kathedraal in Santiago de Compostela kunnen bewonderen, zoals Antoon dat in zijn eerste bericht verwoordde. Dit brengt me meteen op mijn verhaal voor vandaag, vanuit een quote uit genoemde bericht: Een lang gekoesterde wens gaat na 2 jaar van intensieve voorbereiding in vervulling: op de fiets naar Santiago de Compostela ! Deels ontspanning, deels avontuur, deels uitdaging en deels bezinning. De kunst zal zijn om deze vier aspecten evenwichtig verdeeld te houden.
Hoe zie ik de 4 aspecten, waar Antoon het over had, op dit moment, na de gereden kilometers en voor de bergen. De evenwichtigheid van de 4 aspecten varieert nog al eens, onder andere afhankelijk van het weer en de route, soms overheerst de uitdaging, dan weer het vakantie gevoel enz.
Ontspanning:
Dit soort fietsen geeft een heerlijk gevoel van vrijheid. Je bent van de buitenwereld afgesloten, denkt regelmatig aan niets en er is geen gevoel van haasten, niets moet en als je er vandaag niet komt, dan morgen wel.
Als je aan ontspanning denkt, komt al snel de relatie met het vakantie gevoel. Hier een citaat uit mijn dagboek van 24 mei, nadat we enkele dagen goed weer hadden gehad, we gewend waren aan de hellingen en heel lekker doorgetrapt hadden : Naar Santiago fietsen stelt niets voor. Het is van terrasje naar terrasje fietsen, waarbij de terrasjes soms ver uit elkaar liggen. Dit gezegde kwam in ons op, nadat we na een dag lekker fietsen op een terrasje heerlijk zaten te eten aan een zonovergoten pleintje in het schitterende stadje Chatelleraut. Dit soort momenten moet je heel erg koesteren, want dat het ook anders is, kun je zo dadelijk lezen bij de uitdaging.
Jullie kunnen het misschien moeilijk voorstellen; maar het is nog elke morgen een plezier om weer op de fiets te stappen om het landschap en de kilometers aan je voorbij te zien trekken.
Avontuur:
Het bestaan tijdens een fietsvakantie is ook een stuk avontuur. Je hele hebben en houen heb je bij en daar moet je en kun je het makkelijk mee doen (Bezinning: waarom moeten we in het dagelijkse leven zoveel hebben???). Als je op tijd voor eten en drinken en onderdak zorgt, is dit leven erg goed te dragen.
Het vinden van een camping lukt over het algemeen redelijk. Hier een verhaaltje waarbij het iets minder ging. De camping in het dorpje, nadat de voorgenomen dagafstand van 75 km was afgelegd, was gesloten. Volgens de boekjes zouden er in een dorp, een kleine 30 km verder 2 campings zijn. Wij daarnaar toe. De eerste camping was makkelijk te vinden, maar jammer maar helaas, ook dicht. Na enig vragen en zoeken, vonden we de groepscamping bij een kayakcentrum aan een riviertje in de bossen. Helaas was hier ook niemand te vinden. Maar de toiletruimtes bij het centrum waren open en er stonden grote tenten met veldbedden op de groeps-camping. We hadden genoeg gefietst, hadden ons noodrantsoen bij ons, het was al laat en daarom hebben we een tent ingepikt voor de nacht. Om niet verrast te worden, zijn we de volgende morgen al voor 8 uur vertrokken.
Uitdaging:
Zoals je in de berichtjes van Franka hebt kunnen lezen, hebben we niet het allerbeste weer gehad tot nu toe. Je kunt gerust stellen, dat er meer dagen zijn geweest met kloteweer, dan dagen met goed fietsweer. Als je van ‘s morgens tot ‘s avonds regen en nog eens regen hebt, stormachtige wind op kop en tegen de bulten op moet, mag je dit gerust afzien noemen. Als we al eens het woord “balen” gebruiken, is dat om te ontkennen, dat het balen is. We wisten vantevoren dat we dit soort weer tegen konden komen en als het de werkelijkheid wordt moet je niet zeuren. Omdat we goede spullen hebben, hebben we er dan ook niet al te veel last van. De broeken die we aan hebben zijn snel drogend en na een bui zitten we na een kwartiertje weer redelijk droog op de fiets.
Een van de uitdagingen zijn ook de probleemjes waar we mee te kampen hebben gehad.
Een kort overzicht:
Ook in het begin was het weer niet al te goed en moesten we nog aan elkaar wennen. Bij het naderen van een voorrangsweg, zag ik een auto aankomen en nam aan, dat Antoon toch de weg op zou draaien. Ik lette meer op de auto dan op Antoon en zag pas op het laatste moment dat hij stopte. Ik ging zwaar in de remmen en door het natte wegdek onderuit. Gelukkig was er helemaal niets aan de hand. Dit is de enige valpartij geweest.
De achterderailleur van de fiets van Antoon stond niet goed afgeteld en daarom is de ketting tussen het tandwiel en de spaken terecht gekomen. Dankzij het fietsreparatieboekje van Jan ( zie bericht Antoon), konden we de derailleur goed afstellen. Maar het kwaad was al geschied en 8 spaken waren behoorlijk beschadigd. Ze zijn vervangen voordat we in grotere problemen kwamen.
Een van de schakels van de ketting van mijn fiets was spontaan vastgelopen (nog wel een nieuwe ketting). Dankzij het fietsreparatie setje, wat ik eens van Franka gekregen had, kon ik met de kettingpons, de schakel weer los krijgen. Goed zuiver gemaakt en daarna draaide hij weer als een tierelier, dagen achter elkaar zonder problemen. Op een korte steile helling schakelde ik terug, en dat vond de ketting niet leuk en gaf de geest. Natuurlijk gebeurt zoiets niet in de stralende zon en gingen we eerst op zoek naar een onderdak, wat vrij snel gevonden was. De kettingpons deed weer wonderen en binnen 20 minuten zaten we weer op de fiets. Ik heb de ketting vandaag voor de zekerheid laten vervangen.
Bezinning:
We trekken nu samen al bijna 3 weken op. We kenden elkaar al goed en het blijkt steeds, dat we elkaar goed aanvoelen. Ik kan me niet herinneren dat we grote meningsverschillen hebben. De kleine verschillen (waar zullen we gaan eten) lossen we soepel op.
We trekken tot 16 uur per dag met elkaar op voordat we ieder in ons eigen tentje duiken. Soms is het een tijdlang stil en soms hebben we hele gesprekken over de meest uiteenlopende onderwerpen: technische onderwerpen, fylosofisch, gewoon gezanik, pratend over de natuur enz.
Een voorbeeld van een technisch onderwerp is de regeninstallaties die we hier op de akkers tegen komen (zie foto) en we hebben uitgebreid gesproken hoe dit moet werken.
Ook hebben we het met elkaar over, wat deze tocht met je doet. Er gebeurt iets met je, maar het is heel moeilijk onder woorden te brengen wat. Het is niet zomaar een fietstocht.
Onderweg staan veel tekens, die de route aangeven, er reageren veel mensen (zie verhaal Antoon) en er zijn veel mensen onderweg. Maar we hebben nog enkele weken om dit nog beter te ervaren.
Zomaar wat dingen.
De route is en blijft schitterend. Meer dan 95% van de tijd, gaat de route over stille weggetjes. Soms zijn het zulke kleine paadjes, dat je nog een op de GPS en in het routeboekje kijkt om te checken of je wel goed zit. We hadden het idée, dat het heel veel achter elkaar in plaats van naast elkaar fietsen zou zijn. Gezien de weinig drukke weggetjes is naast elkaar fietsen geen enkel problem.
Mijn fysieke gestel werkt uitstekend mee. In mijn vorige bericht heb ik het gehad over mogelijke fysieke risicofactoren. Het fietsen verloopt probleemloos.
Vandaag:
We gebruiken vandaag om de fietsen en onze spulletjes weer tip top in orde te krijgen, deze berichten te maken en de ideeen voor de komende dagen te bespreken.
Via het thuisfront worden jullie wel op de hoogte gehouden van de voornaamste belevenissen in de Pyreneeen en in Spanje en zodra de mogelijkheid zich voordoet, zullen we zelf weer eens iets laten horen.
Nogmaals hartstikke bedankt voor al jullie leuke reacties en tot wederhoren;
HANS.
We genieten van jullie reacties op onze berichten en wat Franka in het kort erbij typt. We zitten nu in Dax aan de voet van de Pyreneeen en hebben ongeveer 1500 km op de teller staan. Volgens onze route boekjes is het nog een kleine 1000 km voordat we het zwaaiende wierookvat in de kathedraal in Santiago de Compostela kunnen bewonderen, zoals Antoon dat in zijn eerste bericht verwoordde. Dit brengt me meteen op mijn verhaal voor vandaag, vanuit een quote uit genoemde bericht: Een lang gekoesterde wens gaat na 2 jaar van intensieve voorbereiding in vervulling: op de fiets naar Santiago de Compostela ! Deels ontspanning, deels avontuur, deels uitdaging en deels bezinning. De kunst zal zijn om deze vier aspecten evenwichtig verdeeld te houden.
Hoe zie ik de 4 aspecten, waar Antoon het over had, op dit moment, na de gereden kilometers en voor de bergen. De evenwichtigheid van de 4 aspecten varieert nog al eens, onder andere afhankelijk van het weer en de route, soms overheerst de uitdaging, dan weer het vakantie gevoel enz.
Ontspanning:
Dit soort fietsen geeft een heerlijk gevoel van vrijheid. Je bent van de buitenwereld afgesloten, denkt regelmatig aan niets en er is geen gevoel van haasten, niets moet en als je er vandaag niet komt, dan morgen wel.
Als je aan ontspanning denkt, komt al snel de relatie met het vakantie gevoel. Hier een citaat uit mijn dagboek van 24 mei, nadat we enkele dagen goed weer hadden gehad, we gewend waren aan de hellingen en heel lekker doorgetrapt hadden : Naar Santiago fietsen stelt niets voor. Het is van terrasje naar terrasje fietsen, waarbij de terrasjes soms ver uit elkaar liggen. Dit gezegde kwam in ons op, nadat we na een dag lekker fietsen op een terrasje heerlijk zaten te eten aan een zonovergoten pleintje in het schitterende stadje Chatelleraut. Dit soort momenten moet je heel erg koesteren, want dat het ook anders is, kun je zo dadelijk lezen bij de uitdaging.
Jullie kunnen het misschien moeilijk voorstellen; maar het is nog elke morgen een plezier om weer op de fiets te stappen om het landschap en de kilometers aan je voorbij te zien trekken.
Avontuur:
Het bestaan tijdens een fietsvakantie is ook een stuk avontuur. Je hele hebben en houen heb je bij en daar moet je en kun je het makkelijk mee doen (Bezinning: waarom moeten we in het dagelijkse leven zoveel hebben???). Als je op tijd voor eten en drinken en onderdak zorgt, is dit leven erg goed te dragen.
Het vinden van een camping lukt over het algemeen redelijk. Hier een verhaaltje waarbij het iets minder ging. De camping in het dorpje, nadat de voorgenomen dagafstand van 75 km was afgelegd, was gesloten. Volgens de boekjes zouden er in een dorp, een kleine 30 km verder 2 campings zijn. Wij daarnaar toe. De eerste camping was makkelijk te vinden, maar jammer maar helaas, ook dicht. Na enig vragen en zoeken, vonden we de groepscamping bij een kayakcentrum aan een riviertje in de bossen. Helaas was hier ook niemand te vinden. Maar de toiletruimtes bij het centrum waren open en er stonden grote tenten met veldbedden op de groeps-camping. We hadden genoeg gefietst, hadden ons noodrantsoen bij ons, het was al laat en daarom hebben we een tent ingepikt voor de nacht. Om niet verrast te worden, zijn we de volgende morgen al voor 8 uur vertrokken.
Uitdaging:
Zoals je in de berichtjes van Franka hebt kunnen lezen, hebben we niet het allerbeste weer gehad tot nu toe. Je kunt gerust stellen, dat er meer dagen zijn geweest met kloteweer, dan dagen met goed fietsweer. Als je van ‘s morgens tot ‘s avonds regen en nog eens regen hebt, stormachtige wind op kop en tegen de bulten op moet, mag je dit gerust afzien noemen. Als we al eens het woord “balen” gebruiken, is dat om te ontkennen, dat het balen is. We wisten vantevoren dat we dit soort weer tegen konden komen en als het de werkelijkheid wordt moet je niet zeuren. Omdat we goede spullen hebben, hebben we er dan ook niet al te veel last van. De broeken die we aan hebben zijn snel drogend en na een bui zitten we na een kwartiertje weer redelijk droog op de fiets.
Een van de uitdagingen zijn ook de probleemjes waar we mee te kampen hebben gehad.
Een kort overzicht:
Ook in het begin was het weer niet al te goed en moesten we nog aan elkaar wennen. Bij het naderen van een voorrangsweg, zag ik een auto aankomen en nam aan, dat Antoon toch de weg op zou draaien. Ik lette meer op de auto dan op Antoon en zag pas op het laatste moment dat hij stopte. Ik ging zwaar in de remmen en door het natte wegdek onderuit. Gelukkig was er helemaal niets aan de hand. Dit is de enige valpartij geweest.
De achterderailleur van de fiets van Antoon stond niet goed afgeteld en daarom is de ketting tussen het tandwiel en de spaken terecht gekomen. Dankzij het fietsreparatieboekje van Jan ( zie bericht Antoon), konden we de derailleur goed afstellen. Maar het kwaad was al geschied en 8 spaken waren behoorlijk beschadigd. Ze zijn vervangen voordat we in grotere problemen kwamen.
Een van de schakels van de ketting van mijn fiets was spontaan vastgelopen (nog wel een nieuwe ketting). Dankzij het fietsreparatie setje, wat ik eens van Franka gekregen had, kon ik met de kettingpons, de schakel weer los krijgen. Goed zuiver gemaakt en daarna draaide hij weer als een tierelier, dagen achter elkaar zonder problemen. Op een korte steile helling schakelde ik terug, en dat vond de ketting niet leuk en gaf de geest. Natuurlijk gebeurt zoiets niet in de stralende zon en gingen we eerst op zoek naar een onderdak, wat vrij snel gevonden was. De kettingpons deed weer wonderen en binnen 20 minuten zaten we weer op de fiets. Ik heb de ketting vandaag voor de zekerheid laten vervangen.
Bezinning:
We trekken nu samen al bijna 3 weken op. We kenden elkaar al goed en het blijkt steeds, dat we elkaar goed aanvoelen. Ik kan me niet herinneren dat we grote meningsverschillen hebben. De kleine verschillen (waar zullen we gaan eten) lossen we soepel op.
We trekken tot 16 uur per dag met elkaar op voordat we ieder in ons eigen tentje duiken. Soms is het een tijdlang stil en soms hebben we hele gesprekken over de meest uiteenlopende onderwerpen: technische onderwerpen, fylosofisch, gewoon gezanik, pratend over de natuur enz.
Een voorbeeld van een technisch onderwerp is de regeninstallaties die we hier op de akkers tegen komen (zie foto) en we hebben uitgebreid gesproken hoe dit moet werken.
Ook hebben we het met elkaar over, wat deze tocht met je doet. Er gebeurt iets met je, maar het is heel moeilijk onder woorden te brengen wat. Het is niet zomaar een fietstocht.
Onderweg staan veel tekens, die de route aangeven, er reageren veel mensen (zie verhaal Antoon) en er zijn veel mensen onderweg. Maar we hebben nog enkele weken om dit nog beter te ervaren.
Zomaar wat dingen.
De route is en blijft schitterend. Meer dan 95% van de tijd, gaat de route over stille weggetjes. Soms zijn het zulke kleine paadjes, dat je nog een op de GPS en in het routeboekje kijkt om te checken of je wel goed zit. We hadden het idée, dat het heel veel achter elkaar in plaats van naast elkaar fietsen zou zijn. Gezien de weinig drukke weggetjes is naast elkaar fietsen geen enkel problem.
Mijn fysieke gestel werkt uitstekend mee. In mijn vorige bericht heb ik het gehad over mogelijke fysieke risicofactoren. Het fietsen verloopt probleemloos.
Vandaag:
We gebruiken vandaag om de fietsen en onze spulletjes weer tip top in orde te krijgen, deze berichten te maken en de ideeen voor de komende dagen te bespreken.
Via het thuisfront worden jullie wel op de hoogte gehouden van de voornaamste belevenissen in de Pyreneeen en in Spanje en zodra de mogelijkheid zich voordoet, zullen we zelf weer eens iets laten horen.
Nogmaals hartstikke bedankt voor al jullie leuke reacties en tot wederhoren;
HANS.
-
31 Mei 2007 - 18:16
Henry:
Hoi Hans en Antoon.
Het is erg leuk jullie berichten te lezen samen met de dagelijkse aanvullingen van het thuisfront. Zoals ik verwacht (en gehoopt) had gaat het best wel lekker met jullie.
Houd er de moed in, het mooie weer komt er vast wel aan (moet wel want de vakantie komt ook in het vizier).
Bij Fritse houden we intussen alles lopend zodat je ook daar (tijdens je bezinningen) geen zorgen over hoeft te maken. Hou je taai, let op de handen zodat ze in het eerste weekend van july nog te gebruiken zijn. Fiets ze heren!!
tot hoors
Henry & Wilma -
01 Juni 2007 - 19:09
Nelly:
Vandaag weer een 90 km afgelegd ondanks dat het al behoorlijk bergop ging. Ze overnachten in het plaatsje Saint Pied de Port.
De regen, die hun ook vandaag weer vergezelde, vergalt niet hun stemming. Morgen gaan ze echt de Pyreneen op.
-
03 Juni 2007 - 15:49
Ilona:
Hey sportieve fietsers!
En, hoe gaat het jullie af, inmiddels in het Franse land? Bevalt het jullie een beetje om Frans te spreken? En nog belangrijker: Hoe gaat het fietsen jullie af? Nog mooi weer? Hopelijk genieten jullie nog beide van de uitdaging!
Veel suc-zeven en geniet er nog van!
Ilona -
03 Juni 2007 - 15:58
Franka:
Ze hebben vandaag schitterend fietsweer gehad.De km vlogen onder de pedalen vandaan. De totale afstand was bijna 80 km waarvan 15 km klimmen met stukken er tussen van 4 a 5 procent. Ze hebben Paplona bezocht en de camping voor vanacht ligt in Puente de la reina. -
03 Juni 2007 - 18:05
Thea En Theo:
Hoi Hans en Antoon,
Heel veel succes gewenst met het laatste stuk wat nog voor jullie ligt. Wij vertrekken morgen voor 3,5 week naar Toscane, dus we zullen er niet zijn als jullie weer in Nederland arriveren. We spreken elkaar in ieder geval tijdens het afgesproken etentje bij Angela op 30 juni. Tot dan. We wensen jullie nog veel fietsplezier en goed weer.
Groetjes, Theo en Thea. -
03 Juni 2007 - 19:23
Ton En Thijs:
Hoi Hans en Antoon hier ook een klein berichtje van ons. We zijn net klaar met barbequen nog voor mijn verjaardag. Ben afgelopen woensdag 60 geworden en dat is wel even wennen hoor als er een 6 voor staat maar ja ik voel me de meeste tijd nig 30 dus we gaan maar gewoon verder. Heb van Linda en Nicole daarnet een prachtig zelfgemaakt bloemstuk gekregen en t is zo mooi dat t wel in de etalage van een dure bloemenzaak kan staan. De meisjes hebben heel wat geleerd op de bloemschikcursus.Jullie hebben al heel war kilometertjes in de benen. Wij hebben vandaag 40 km gefietst en dat vonden we voor een dag wel genoeg en dat fietsen jullie waarschijnlijk op een voor de middag. We wensen jullie in ieder geval nog heel veel fietsplezier en zoals ik al op de kaart geschreven heb met veel km. voor de wind. groetjes Ton en Thijs. -
03 Juni 2007 - 19:33
Carla:
Mooi verhaal Hans, vooral de wijze waarop je het beleven van de 4 aspecten beschrijft. Ik heb zeker veel bewondering voor jullie enthousiasme ondanks het toch vaak mindere weer. Volgens Gerard Willems (collega) is het Spaanse gedeelte van de tocht heel mooi. Ik wens Antoon en jou nog veel mooie momenten van avontuur, uitdaging, bezinning en ontspanning. Bij Philips werken we ook enthousiast verder, de open dag gisteren was echt een succes met heel veel bezoekers en Kees geniet nu ook van 3 weken vakantie. Zie er dus naar uit om in juli jouw vele verhalen te horen in de route Vlierden-Brouwhuis-Best v.v.
Geniet van de Spaanse kilometers y buen viaje a Santiago de Compostela.
Franka: ook jouw verhaaltjes lees ik telkens, dank je ook voor jouw stukjes!
Groetjes,
Carla -
04 Juni 2007 - 16:08
Franka:
Vandaag hebben ze bijna 70 km afgelegd in de uitlopers van de Pyreneeen. Er was geen km vlak. Het was een beetje aan de frisse kant, maar toch korte broeken weer. De lucht was helder en daardoor hadden ze schitterende uitzichten en ze hebben geen enkele bui gehad. Einddoel was Logrono.
Nog 700 km voor de boeg.
Groeten -
05 Juni 2007 - 16:47
Franka:
Het was vandaag een van de mooiste etappes tot nu. Ze hebben de hele dag gefietst door glooiend landschap met hier en daar een klimmetje en de uitzichten waren weer prachtig.Ook het weer werkte vandaag mee, er was een beetje bewolking en voor de rest deed de zon haar best. Na 66 km was Santo Domingo de la Calzada de eindbestemming. -
06 Juni 2007 - 17:21
Franka:
Ze zijn vanmorgen om half 9 vertrokken vanaf de camping en hebben de hele dag door prachtig heuvelachtig landschap gefietst. Ze konden lekker rondkijken omdat ze op een hoogte fietste van 800 a 1000 meter. Het weer begint wat warmer te worden,zo ongeveer 23 graden. Na 90 km zijn ze, zo tegen half 5, gestopt in het dorpje Burgos.
Het gaat zo lekker, de dagen vliegen voorbij.
Groetjes.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
