Reisverslag vanaf Dax

Een route verslag vanaf Dax.

Ik weet niet welke berichten en reacties het meest enthousiast zijn, die van ons of die van jullie. Het is hartstikke leuk om jullie reacties te lezen. Door de belangstelling nemen we vanmorgen de tijd om jullie weer eens op de hoogte te brengen van ons wel en wee (heel veel “wel” en heel weinig “wee”).

We hebben in Dax het een en ander beschreven van de reis tot nu toe. In dit berichtje wil ik het vooral over de route hebben.
We volgende nog steeds de route zoals in het eerste bericht beschreven, en het blijft een route, die de grote wegen zoveel mogelijk mijd en de kleine weggetjes opzoekt. Daardoor kom je weinig in grotere plaatsen maar des te meer in kleine pittoreske plaatsjes.
Vanuit Dax zijn we in 1 dag naar St Jean Pied de Port gereden, de poort tot de Pyreneeen pas, die we wilden beklimmen. Die dag hebben we in goed weer gereden en het was een genot om door het landschap te fietsen. Je komt weinig mensen en auto´s tegen, alle rust van de wereld. De beklimmingen zijn ook niet al te steil.
St. Jean p.d.P is een toeristisch plaatsje, waar veel mensen de weg naar Santiago starten, vooral wandelaars. Er is zelfs een kantoortje ervoor. Deze wandelaars komen we de volgende dagen nog heel veel tegen. We zeggen wel eens tegen elkaar, dat het op file wandelen lijkt.
De volgende dag zijn we aan de grote klim begonnen.Zoals Franka al geschreven heft, is het heel veel kilometers behoorlijk klimmen. We begonnen nog wel in redelijk weer, maar vrij snel kwam de regen en we hebben de hele beklimming in de regen, mist en wolken gemaakt. Door het weer is het jammer, dat we niet hebben kunnen genieten van de mogelijke (???) vergezichten.
Na ca. 8 km kwamen we in Spanje aan. Een bijzonder moment om te realiseren, dat we Frankrijk van boven naar onder doorkruist hebben in enkele weken.
Als je tegen de bult opkruipt, merk je echt, dat de bagage die je meesjouwt niet meewerkt, maar extra kracht kost en dat je vaak niet harder gaat dan 6 km/uur. We zijn niet van de fiets gemoeten maar ook de steilste stukken hebben we genomen. Door regelmatig te stoppen hebben we de pas bedwongen en kwamen we boven aan zonder dat we echt uitgeput waren. We gingen natuurlijk wel op de foto voor dit moment, maar daarna zijn we snel het eerste café wat we tegen kwamen binnen gegaan om wat te drogen en wat op te warmen. Toen we buiten kwamen scheen de zon en de regen tijdens de beklimming is (tot nu toe) de laatste die we gehad hebben.
Na enkele kilometers afdalen zochten we een camping op.
De volgende dag begon het fietsen in het Spaanse land: op zich bijzonder om je te realiseren, dat je na zoveel kilometers aan het laatste deel van de route bent begonnen. We realiseren ons ook steeds meer, dat het reizen/fietsen het echte doel van de reis is. Elke dag nieuwe ervaringen opdoen, in een andere omgeving fietsen, weer andere mensen ontmoeten is een heel rijke ervaring. Dat de keuze is geweest om naar Santiago te fietsen, maakt het wel speciaal, omdat vooral het laatste deel, waar we nu mee bezig zijn, vol staan met tekens, welke de weg wijzen. Er wordt zelfs gegroet met de verwijzing naar de route. Zowel pelgrims onder elkaar als mensen langs de weg groeten met “bonne camino”: goede reis op weg naar Santiago (de Camino).
We zijn er nog steeds in geslaagd om elke avond een camping te vinden. In eerste instantie was het geen doel op zich om elke nacht te kamperen, maar nu we zover zijn, willen we het kamperen wel volhouden. Je komt dan mensen tegen met dezelfde interesses (zoals Hilde en Aad, waarmee we een aantal dagen op dezelfde camping hebben gestaan) en je legt dan vaak leuke kontakten. We kunnen weer een nieuw verhaal maken van mensen die we tegen komen (zie het vorige verslag van Antoon).
Fietsen in Spanje is anders dan in Frankrijk. De hellingen zijn minder steil, maar wel veel langer. Je begint zo´n helling in een klein verzet en fietst rustig op je gemak met een lage snelheid tegen de berg op, waarbij je tijd genoeg hebt om rond te kijken en de omgeving in je op te nemen. We hebben al eens tegen elkaar gezegd, dat dit soort klimmen leuker is dan het dalen. Bij het dalen ben je gericht op de weg en vlieg je de leuke dingen voorbij, zonder dat je echt kunt kijken.
De plaatsen waar we allemaal geweest zijn, heeft Franka al vermeld en ga ik niet herhalen. In grote lijnen komt het erop neer, dat het nog steeds heel erg mooi is om ´s morgens weer op de fiets te stappen om weer van de omgeving te genieten. Als je als eens een klim van 14% tegenkomt, zet je aan en kom je vanzelf boven.

Je merkt wel, dat veel eten nodig is om de energie binnen te krijgen voor dit werk. Het eten in Spanje is voortreffelijk en op verschillende plaatsen kun je een pelgrimsmenu krijgen, waarbij er best een behoorlijke keuze is in de eerste en tweede gang. We hebben regelmatig meegemaakt, dat we het met elkaar erover hadden wie het lekkerste toetje had gehad. Om zeker te spelen, dat we wisten dat het heel lekker was, namen we er dan nog een.
Nog een verhaaltje over het eten. Gisteravond hebben we gegeten in het campingrestaurant hier in Burgos. De eerst gang en tweede gang waren voortreffelijk en de ober zag ons genieten van het eten. Antoon had een veel lekkerder toetje als ik had gekozen en daarom namen we er nog een. Daarna nog een koffie na. We bleven nog gezellig zitten kletsen en op een gegeven moment kwam de ober weer langs en vroeg of we zin hadden in een brandy. Die vraag hoefde maar 1 keer gesteld te worden en op de vraag wat hij voor goede drank in huis had, kwam hij met 4 flessen aanzetten. We kozen een lekker drankje uit. De ober haalde mooie grote bellen (de glazen), en ging die voorverwarmen met heet water en daarna de drank erin: het smaakte fantastisch.

We zitten nu in Burgos en het is ongeveer middag. We hebben nu ongeveer 2000 km gefietst en zitten nog 550 km. van Santiago de Compostella . Doordat we nogal eens door een stadje wandelen op zoek naar wat moois of een cafeetje, we ook naar de camping toe moeten, soms verkeerd rijden (tot nu toe heel weinig) enz. verwachten we nog tussen de 600 en 650 km te fietsen. We hadden van te voren een heel global schema opgesteld en we zitten daar vrij aardig op.
Vanaf nu krijgen we enkele honderden kilometers redelijk vlak en daarna komen nog 2 stevige beklimmingen, welke zowat op niveau van de Pyreneeen col liggen. We klimmen dan tot boven de 1500 meter. Het blijft dan bergachtig tot het eind.

We doen nog geen voorspelling waarneer we in Santiago aankomen en blijven doen wat we tot nu toe steeds gedaan hebben: leven van dag tot dag en maar zien wat een nieuwe dag weer brengt.

De groeten aan allemaal.

Hans.