Herinneringen aan de eerste 12 dagen;
Door: Hans
23 Mei 2007 | Frankrijk, Tours
Hallo allemaal.
Eindelijk zijn we in de gelegenheid om onze eigen verhalen te vertellen. Antoon en ik zetten ieder de eigen ervaringen op papier om zo persoonlijke verhaaltjes te krijgen. Sommige dingen heeft Franka al geschreven en andere dingen zullen ook in het verhaal van Antoon voorkomen: Dat verhoogt het leesgenot.
Voordat ik begin, eerst even een bedankje voor alle mensen die met ons meeleven, gezien de reacties op het web. Ik heb het wel van Franka gehoord, maar als je de reacties zelf leest, heeft het wel iets speciaals.
Het vertrek op 12 mei:
Na een behoorlijke nachtrust werd ik wakker met een kriebel in mijn buik; eindelijk was het zover waar we 1.5 jaar naar toe gewerkt hebben: Op naar Santiago de Compostella.
De eerste hele leuke verrassing kreeg ik al toen we de deur uitreden. Mijn carpool maatjes Carla en Kees hadden de moeite genomen om vroeg op te staan om me uit te komen zwaaien.
Ook Thea en Ard kwamen aan om houdoe te zeggen. Op weg naar Asten ook even gestopt bij Tonnie ( stond buiten te wachten) en daarna op naar de kerk in Asten; in afwachting van mijn maat Antoon. Ook hier stonden weer een aantal mensen om ons uit te zwaaien. Het doet me wel wat om dat allemaal mee te maken. Achteraf vind ik het jammer dat ik niet met iedereen even een praatje gemaakt heb, maar ja in de spanning van het moment, was ik met andere dingen bezig. Ik hoop het met dit verhaaltje een beetje goed te maken.
Iets na negenen kwamen Antoon en Nellie bij de kerk aan en na het uitwisselen van de laatste gegevens reden we, onder een goed voelend applaus van de achterblijvers, aan voor een tocht van 2400 km.
Zoals al geschreven, reden we eerst naar de Jacobus hoeve in Vessem, waar de tocht begint, zoals die beschreven staat in het eerste bericht. Na wat eten in een restaurantje reden wij richting het verre zuiden en de vrouwen weer naar huis.
De route:
Er is een St. Jacobs pelgrimsroute van Haarlem naar Santiago, welke in een drietal boekjes door Clemens Sweerman is beschreven. We pikten, na ongeveer 1.5 dag, de route in Belgie bij Viersel op, iets ten noorden van Lier. Je merkte meteen het verschil. De aanlooproute naar Viersel was meer rechttoe rechtaan. De officiele route gaat zoveel mogelijk over oude pelgrimspaden en mijd drukke wegen. Het gevolg is, dat het een schitterende route (een hele lange uitgezette fietsroute) is over meestal kleine weggetjes, door pittoreske dorpjes, langs schitterende riviertjes met, vooral in Belgie, heel veel reigers (bv. de Dender). Bij de riviertjes in Frankrijk staan schitterende herenhuizen en kastelen (bv: langs de Loir) Dit houdt wel in, dat er beperkte mogelijkheden zijn om bv. eten in te slaan en te internetten. In het begin heeft ons dit verrast en moesten we improviseren. Nu hebben we een noodrantsoen bij ons en kan ons niets meer gebeuren.
De route tot Geraadsbergen is vrij vlak en daarna wordt het glooiender tot heuvelachtig. Tot aan Chartres blijft het klimmen en dalen. Daarna wordt het weer glooiend.
De tocht:
We hadden op de voorhand een bepaald idee hoe we zouden gaan rijden, volgens een bepaald schema. De werkelijkheid pakt echter anders uit. We zijn over het algemeen vroeger weg, komen later aan, rijden met een lager gemiddelde. Alhoewel je per dag merkt dat de conditie toeneemt, hebben we eerder zin om rustig op ons gemak door de schitterende omgeving te rijden, dan dat we haast gaan maken. Doordat we genoeg stops maken, hebben we goed de gelegenheid om alles goed in ons op te nemen. Het is elke dag weer een plezier om op de fiets te stappen om weer met volle teugen te gaan genieten.
Een voorbeeldje van gisteren. We hadden al een tijdje gereden over kleine landweggetjes tussen de druivenvelden door en we wilden wat eten. We stopten bij een oud muurtje om wat uit de wind te zitten en we hadden een mooi uitzicht over druivenvelden, waar mensen aan het werken waren. Het brandertje van Antoon werd uitgepakt en we hebben in die omgeving soep gezet om die bij stokbrood op te eten. Je zit daar kompleet relaxed, niets hoeft en we hebben de tijd.
We zijn zeker niet alleen onderweg naar Santiago. De afgelopen dagen hebben we 10 andere medereizigers ontmoet. Met de meeste medereizigers ontstaat heel snel een band, omdat je allemaal voor hetzelfde doel gaat. Zo is er Marje en Dick uit het Noorden van het land; die met een tandem onderweg zijn. We hebben enkele dagen hetzelfde tempo aangehouden en als we elkaar zagen, werd er even gestopt om wat bij te kletsen. Ook is er Jan uit Hilvarenbeek, die in zijn eentje op weg is en een echtpaar (Fien en Dick) uit Bergeyk. Op een camping stonden we samen met de laatste 3 genoemde en hebben een leuke avond gehad.
De laatste dagen ontmoeten we regelmatig een man uit Heeze.
De schelp op de fiets wordt door veel mensen herkend. Regelmatig wordt je aangesproken door mensen die willen weten waarom je het doet; hoe lang al bezig en dat soort dingen. Dit leidt vaak tot kleine; leuke vluchtige kontakten, zoals gisteren toen we zaten te eten. Er kwamen 3 mensen naar ons toe en begonnen ook te vragen. Ons Frans is beperkt en een van die 3 sprakk Engels. Hij ging fungeren als tolkl voor de anderen.
Campings:
We hebben al op verschillende soorten campings overnacht: soms luxere campings waar wat te doen is; inclusief een mogelijkheid om te eten; en soms bij een boerencamping. Alles heeft zijn charme, maar omdat we maar 1 nacht blijven, maakt ons het niet zoveel uit.
Het weer:
We hebben het tot nu toe niet echt getroffen met het weer; we hebben veel harde wind op kop gehad, veel bewolking en zijn 2 of 3 keer echt nat geworden. Als je een onderneming als dit gaat doen, weet je dat dit zal komen en moet je erop voorbereid zijn. Onze spullen zijn heel goed en we hebben van de regen dan ook weinig last. Ons humeur heeft er absoluut niet onder geleden en het levert vaak leuke momenten op. Een voorbeeldje hiervan op een camping. We hebben een aantal dagen gehad, dat elke keer als we op een camping aankwamen, het vrij snel daarna begon te regenen. Zo ook die dag weer. De camping had een toiletgebouw met een overkapping en we installeerden ons onder de overkapping. Onze tentjes zijn lichtgewicht tentjes, die heel makkelijk en zonder haringen op te zetten zijn. We zetten de tentjes dan ook onder de overkapping op en toen het even droog was, droegen we ze naar de goede plek. Je krijgt dan veel bekijks van de mensen.
De laatste dagen begint het weer beter te worden. S morgens nog vaak bewolkt, maar in de loop van de dag wordt het zonnig.
Mijn eigen gestel:
Alhoewel ik de laatste tijd best veel gefietst hebt, is fietsen met volle bepakking toch anders. Na enkele dagen begon ik last te krijgen van zadelpijn. Bij de EHBO heb ik geleerd, hoe ik de voeten van mensen preventief kan plakken, zodat het risico op blaren verminderd wordt. De speciale tape die daarbij gebruikt wordt heb ik bij me, en ik ben de kennis en tape toe gaan passen op mijn achterwerk. Ik moet zeggen: een wondermiddel, sindsdien heb ik daar geen last meer van.
Een andere risicofactor waren mijn knieen. In het begin moesten ze even wennen aan de inspanning; maar nadat mijn knieen door hadden, dat ze dit voorlopig te doen kregen, hebben ook zij niet meer geprotesteerd.
Phychisch is dit fietsen fantastisch. Je vergeet bijna de hele wereld om je heen en je weet totaal niet wat er elders gebeurt. Je bent alleen met het hier en nu bezig met als doel om te tocht op een zo mooi mogelijke manier te maken.
Korton: ik voel me fantastisch.
Mijn maat:
Aangezien we elkaar al lang kennen, hadden we wel het idee, dat we het samen klaar zouden krijgen. De praktijk bevestigd onze ideeen. We denken over veel dingen hetzelfde, hebben dezelfde instelling, hetzelfde doel, hetzeflde gevoel voor humor en voelen elkaar goed aan. Het klikt lekker.
Algemene indruk:
Als je met zoiets begint, heb je een bepaalde voorstelling hoe het zal zijn. We hadden ook de afspraak, dat we niet veel gingen regelen, maar alles op ons af zouden laten komen. Achteraf gezien, zijn we met, de voor ons, goede instelling vertrokken. Het is dag in dag uit genieten van de tocht en het gaat erg goed.
Vandaag:
We zitten nu in Tours. We hebben nu ongeveer 900 km gereden en volgens het routeboekje ruim 820 km. Het verschil is fout rijden, camping zoeken en met de fiets ergens naar toe om te gaan eten. Omdat we op 1/3 vqn de tocht zitten hebben we vandaag een rustdag ingelast om te wassen, de fiets te poetsen en te smeren en te internetten.
Oorspronkelijk hadden we plannen om naar Parijs te gaan en straks, bij Poitiers, naar Futuroscope. Dit gaan we niet doen. Het levert niets extra’s op en het lijkt ons een storende factor.
Ik hoop dat ik jullie allemaal een stukje heb laten proeven hoe het met ons gaat. Voor de dagelijkse weetjes zal ons thuisfront jullie op de hoogte houden en wij duiken voor de komende dagen weer weg in de anonimiteit van het fietsen door het Franse land.
HANS.
Eindelijk zijn we in de gelegenheid om onze eigen verhalen te vertellen. Antoon en ik zetten ieder de eigen ervaringen op papier om zo persoonlijke verhaaltjes te krijgen. Sommige dingen heeft Franka al geschreven en andere dingen zullen ook in het verhaal van Antoon voorkomen: Dat verhoogt het leesgenot.
Voordat ik begin, eerst even een bedankje voor alle mensen die met ons meeleven, gezien de reacties op het web. Ik heb het wel van Franka gehoord, maar als je de reacties zelf leest, heeft het wel iets speciaals.
Het vertrek op 12 mei:
Na een behoorlijke nachtrust werd ik wakker met een kriebel in mijn buik; eindelijk was het zover waar we 1.5 jaar naar toe gewerkt hebben: Op naar Santiago de Compostella.
De eerste hele leuke verrassing kreeg ik al toen we de deur uitreden. Mijn carpool maatjes Carla en Kees hadden de moeite genomen om vroeg op te staan om me uit te komen zwaaien.
Ook Thea en Ard kwamen aan om houdoe te zeggen. Op weg naar Asten ook even gestopt bij Tonnie ( stond buiten te wachten) en daarna op naar de kerk in Asten; in afwachting van mijn maat Antoon. Ook hier stonden weer een aantal mensen om ons uit te zwaaien. Het doet me wel wat om dat allemaal mee te maken. Achteraf vind ik het jammer dat ik niet met iedereen even een praatje gemaakt heb, maar ja in de spanning van het moment, was ik met andere dingen bezig. Ik hoop het met dit verhaaltje een beetje goed te maken.
Iets na negenen kwamen Antoon en Nellie bij de kerk aan en na het uitwisselen van de laatste gegevens reden we, onder een goed voelend applaus van de achterblijvers, aan voor een tocht van 2400 km.
Zoals al geschreven, reden we eerst naar de Jacobus hoeve in Vessem, waar de tocht begint, zoals die beschreven staat in het eerste bericht. Na wat eten in een restaurantje reden wij richting het verre zuiden en de vrouwen weer naar huis.
De route:
Er is een St. Jacobs pelgrimsroute van Haarlem naar Santiago, welke in een drietal boekjes door Clemens Sweerman is beschreven. We pikten, na ongeveer 1.5 dag, de route in Belgie bij Viersel op, iets ten noorden van Lier. Je merkte meteen het verschil. De aanlooproute naar Viersel was meer rechttoe rechtaan. De officiele route gaat zoveel mogelijk over oude pelgrimspaden en mijd drukke wegen. Het gevolg is, dat het een schitterende route (een hele lange uitgezette fietsroute) is over meestal kleine weggetjes, door pittoreske dorpjes, langs schitterende riviertjes met, vooral in Belgie, heel veel reigers (bv. de Dender). Bij de riviertjes in Frankrijk staan schitterende herenhuizen en kastelen (bv: langs de Loir) Dit houdt wel in, dat er beperkte mogelijkheden zijn om bv. eten in te slaan en te internetten. In het begin heeft ons dit verrast en moesten we improviseren. Nu hebben we een noodrantsoen bij ons en kan ons niets meer gebeuren.
De route tot Geraadsbergen is vrij vlak en daarna wordt het glooiender tot heuvelachtig. Tot aan Chartres blijft het klimmen en dalen. Daarna wordt het weer glooiend.
De tocht:
We hadden op de voorhand een bepaald idee hoe we zouden gaan rijden, volgens een bepaald schema. De werkelijkheid pakt echter anders uit. We zijn over het algemeen vroeger weg, komen later aan, rijden met een lager gemiddelde. Alhoewel je per dag merkt dat de conditie toeneemt, hebben we eerder zin om rustig op ons gemak door de schitterende omgeving te rijden, dan dat we haast gaan maken. Doordat we genoeg stops maken, hebben we goed de gelegenheid om alles goed in ons op te nemen. Het is elke dag weer een plezier om op de fiets te stappen om weer met volle teugen te gaan genieten.
Een voorbeeldje van gisteren. We hadden al een tijdje gereden over kleine landweggetjes tussen de druivenvelden door en we wilden wat eten. We stopten bij een oud muurtje om wat uit de wind te zitten en we hadden een mooi uitzicht over druivenvelden, waar mensen aan het werken waren. Het brandertje van Antoon werd uitgepakt en we hebben in die omgeving soep gezet om die bij stokbrood op te eten. Je zit daar kompleet relaxed, niets hoeft en we hebben de tijd.
We zijn zeker niet alleen onderweg naar Santiago. De afgelopen dagen hebben we 10 andere medereizigers ontmoet. Met de meeste medereizigers ontstaat heel snel een band, omdat je allemaal voor hetzelfde doel gaat. Zo is er Marje en Dick uit het Noorden van het land; die met een tandem onderweg zijn. We hebben enkele dagen hetzelfde tempo aangehouden en als we elkaar zagen, werd er even gestopt om wat bij te kletsen. Ook is er Jan uit Hilvarenbeek, die in zijn eentje op weg is en een echtpaar (Fien en Dick) uit Bergeyk. Op een camping stonden we samen met de laatste 3 genoemde en hebben een leuke avond gehad.
De laatste dagen ontmoeten we regelmatig een man uit Heeze.
De schelp op de fiets wordt door veel mensen herkend. Regelmatig wordt je aangesproken door mensen die willen weten waarom je het doet; hoe lang al bezig en dat soort dingen. Dit leidt vaak tot kleine; leuke vluchtige kontakten, zoals gisteren toen we zaten te eten. Er kwamen 3 mensen naar ons toe en begonnen ook te vragen. Ons Frans is beperkt en een van die 3 sprakk Engels. Hij ging fungeren als tolkl voor de anderen.
Campings:
We hebben al op verschillende soorten campings overnacht: soms luxere campings waar wat te doen is; inclusief een mogelijkheid om te eten; en soms bij een boerencamping. Alles heeft zijn charme, maar omdat we maar 1 nacht blijven, maakt ons het niet zoveel uit.
Het weer:
We hebben het tot nu toe niet echt getroffen met het weer; we hebben veel harde wind op kop gehad, veel bewolking en zijn 2 of 3 keer echt nat geworden. Als je een onderneming als dit gaat doen, weet je dat dit zal komen en moet je erop voorbereid zijn. Onze spullen zijn heel goed en we hebben van de regen dan ook weinig last. Ons humeur heeft er absoluut niet onder geleden en het levert vaak leuke momenten op. Een voorbeeldje hiervan op een camping. We hebben een aantal dagen gehad, dat elke keer als we op een camping aankwamen, het vrij snel daarna begon te regenen. Zo ook die dag weer. De camping had een toiletgebouw met een overkapping en we installeerden ons onder de overkapping. Onze tentjes zijn lichtgewicht tentjes, die heel makkelijk en zonder haringen op te zetten zijn. We zetten de tentjes dan ook onder de overkapping op en toen het even droog was, droegen we ze naar de goede plek. Je krijgt dan veel bekijks van de mensen.
De laatste dagen begint het weer beter te worden. S morgens nog vaak bewolkt, maar in de loop van de dag wordt het zonnig.
Mijn eigen gestel:
Alhoewel ik de laatste tijd best veel gefietst hebt, is fietsen met volle bepakking toch anders. Na enkele dagen begon ik last te krijgen van zadelpijn. Bij de EHBO heb ik geleerd, hoe ik de voeten van mensen preventief kan plakken, zodat het risico op blaren verminderd wordt. De speciale tape die daarbij gebruikt wordt heb ik bij me, en ik ben de kennis en tape toe gaan passen op mijn achterwerk. Ik moet zeggen: een wondermiddel, sindsdien heb ik daar geen last meer van.
Een andere risicofactor waren mijn knieen. In het begin moesten ze even wennen aan de inspanning; maar nadat mijn knieen door hadden, dat ze dit voorlopig te doen kregen, hebben ook zij niet meer geprotesteerd.
Phychisch is dit fietsen fantastisch. Je vergeet bijna de hele wereld om je heen en je weet totaal niet wat er elders gebeurt. Je bent alleen met het hier en nu bezig met als doel om te tocht op een zo mooi mogelijke manier te maken.
Korton: ik voel me fantastisch.
Mijn maat:
Aangezien we elkaar al lang kennen, hadden we wel het idee, dat we het samen klaar zouden krijgen. De praktijk bevestigd onze ideeen. We denken over veel dingen hetzelfde, hebben dezelfde instelling, hetzelfde doel, hetzeflde gevoel voor humor en voelen elkaar goed aan. Het klikt lekker.
Algemene indruk:
Als je met zoiets begint, heb je een bepaalde voorstelling hoe het zal zijn. We hadden ook de afspraak, dat we niet veel gingen regelen, maar alles op ons af zouden laten komen. Achteraf gezien, zijn we met, de voor ons, goede instelling vertrokken. Het is dag in dag uit genieten van de tocht en het gaat erg goed.
Vandaag:
We zitten nu in Tours. We hebben nu ongeveer 900 km gereden en volgens het routeboekje ruim 820 km. Het verschil is fout rijden, camping zoeken en met de fiets ergens naar toe om te gaan eten. Omdat we op 1/3 vqn de tocht zitten hebben we vandaag een rustdag ingelast om te wassen, de fiets te poetsen en te smeren en te internetten.
Oorspronkelijk hadden we plannen om naar Parijs te gaan en straks, bij Poitiers, naar Futuroscope. Dit gaan we niet doen. Het levert niets extra’s op en het lijkt ons een storende factor.
Ik hoop dat ik jullie allemaal een stukje heb laten proeven hoe het met ons gaat. Voor de dagelijkse weetjes zal ons thuisfront jullie op de hoogte houden en wij duiken voor de komende dagen weer weg in de anonimiteit van het fietsen door het Franse land.
HANS.
-
23 Mei 2007 - 17:40
Remco:
Wat een enorm enthousiaste verhaal! Ik ben blij dat jullie zoveel plezier hebben en hoop dat jullie de spirit nog tot Santiago vol kunnen houden. Succes met de rest van de rit. -
23 Mei 2007 - 19:46
Lieke:
Hoi Antoon en Hans!!
Is het leuk daar?
Is het niet vermoeiend, elke keer zo ver fietsen??
Ik wens jullie nog veel plezier!! :-)
Groetjes van Antoon's nichtje: Lieke -
24 Mei 2007 - 06:38
Dorien:
Ben erg blij te horen dat jullie het zo naar je zin hebben samen, op de fiets, op de camping, en petje af hoor, al een derde van de route gehad. Toi Toi Toi -
24 Mei 2007 - 07:23
Thea:
Geweldig verslag en zo enthousiast vertelt. Ik zie je al zitten glunderen op de fiets, voor je tentje op de camping, of zomaar ergens onderweg. Dit gaat helemaal goedkomen, daar ben ik van overtuigd. Houdoe. -
24 Mei 2007 - 17:16
Willie J:
Zoals ik lees gaat de reis zeer voortvarend en is er veel te zien en wordt er ook met volle teugen van genoten.
Als je dit allemaal leest wordt het steeds aantrekkelijker om er zelf ook aan te beginnen.
Nog veel fietsplezier, mooi weer en weinig pech.
Nu het laatste stukje nog. -
24 Mei 2007 - 19:58
Wilma:
Hoi Hans en Antoon,
Mooi verhaal van jullie beiden. Het enthousiasme straalt er vanaf. De eerste 900 km zijn een mooi opwarmertje voor de echte bergen die nog gaan komen. En je weet bij iedere klim die je moet maken....daarna komt de beloning!
Heel veel succes en we zien al weer uit naar jullie volgende verslag.
Au revoir!
Wilma en Frank -
24 Mei 2007 - 20:31
Hallo Pap En Antoon.:
Klink allemaal geweldig. Toch knap zo zonder zadelpijn en spierpijn. Ik had na 2 dagen fietsen op Terschelling al een behoorlijk pijnlijk bipsje. En dat was na 50 km al. Dus petje af voor alles wat jullie nu al bereikt hebben.
Ga zo door en ik ben nu al benieuwd naar jullie volgende verslag.
Groetjes Sjoerd en Linda
-
25 Mei 2007 - 07:51
Nelly:
Antoon heeft toch de eerste pech te pakken. Gelukkig is het maar een spaak. Hij heeft reeds een reparateur gevonden. De fiets kan vandaag gemaakt worden en dan kunnen ze weer verder.
Trouwens, de eerste 1000 km zitten er op. -
25 Mei 2007 - 10:30
Martien:
Op het vliegveld van Taipei je reis verslag gelezen. Geweldig leuk. Maak je maar een zorgen (doe je kennelijk ook niet) Philips draait door zonder jou. Nog veel succes op het vervolg van de tour,
groetjes,
Martien -
25 Mei 2007 - 14:46
Ria En Heidi:
Leuk om van jullie zelf te horen hoe het gaat. We kijken iedere dag om te zien of er nog nieuws is.
We hebben veel bewordering voor wat jullie doen. Nog heel veel succes en vooral heel veel plezier op de rest van jullie tocht.
groetjes Ria en Heidi -
27 Mei 2007 - 10:44
Carla:
Heel leuk om het enthousiasme in jouw verhaal te lezen. Heb zelf tijdens een korte vakantie in de Ardennen 2 wandelaars uit Utrecht en Duitsland ontmoet die te voet de tocht naar Santiago maken, ook zij waren zo enthousiast. Veel succes en geniet er lekker van.
Groetjes,
Carla -
28 Mei 2007 - 08:50
Adri En Annelies:
Hoi fietser
leuk om jullie verhalen te lezen.
wij zijn net terug van frankrijk en wij hebben daar ook veel gefiets.
daarom kunnen we misschien een heel klein beetje mee voelen wat jullie meemaken en voelen
Soms is het afzien(maar dat is later ook weer lekker) ..maar meestal is het genieten....
maar in iedergeval ook een hele prestatie!
succes ..veel plezier en goede reis verder..
Adri en Annelies -
29 Mei 2007 - 11:09
Mary En Joan:
Leuk verslag. De zadelpijn periode is al weer voorbij. Hier bij Philips hebben we een grote foto van Hans (Noodrantsoen) op het prikbord gehangen. Kan iedereen zien dat er ook nog gerust en gegeten wordt. Het is vanaf nu nog een hele rit en in de Pyreneeën vooral een behoorlijke klim. Sterkte daarmee, want dat zullen jullie nodig hebben.
Groetjes van Mary en Joan -
29 Mei 2007 - 21:48
Tonnie En Piet:
wat een mooi verslag om te lezen en wat fijn dat alles zo voorspoedig verloopt. het lijkt mij heel zwaar om te doen maar jullie gaat het goed af. het is natuurlijk wel een bijzondere ervaring die je je hele leven bij blijft. Wanneer ik dit typ, liggen jullie denk ik al lang en breed in jullie slaapzak te pitten en dus wens ik jullie veel succes morgen en de volgende dagen van jullie tocht. Zet hem op en tot ziens over, pakweg , 3 en een halve week. Dat redden jullie vast en zeker!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
